Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα
Deutschnationale Volkspartei
Ίδρυση1918
Διάλυση1933
Προκάτοχος«Συντηρητικό κόμμα Γερμανίας»
«Ελεύθερο Συντηρητικό Κόμμα»
«Γερμανικό Κόμμα της Πατρικής γης»
ΔιάδοχοςΕνσωματώθηκε στο Ναζιστικό Κόμμα (1933–1945)
ΕφημερίδαΥποστηριζόταν από τις εφημερίδες του συγκρότηματος του Άλφρεντ Χούγκενμπεργκ
Πτέρυγα νεολαίαςBismarckjugend
Παραστρατιωτική ομάδαΣτάλχελμ - Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten
ΙδεολογίαΣυντηρητισμός
Εθνικισμός
Αντισημιτισμός[1][2]
Μοναρχισμός[3][4][5]
Aγροτικισμός
Λαϊκισμός[6]
Πολιτικό φάσμαΑπό Δεξιά[7][8]έως Άκρα δεξιά [9][10]

Το Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα, ("Deutschnationale Volkspartei", DNVP) ήταν πολιτικός σχηματισμός της Γερμανίας, στη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Το κόμμα είχε συντηρητικές - εθνικιστικές απόψεις, και πριν την άνοδο του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ, ήταν ο κύριος φορέας αυτών των απόψεων.
Σχηματίστηκε το 1918, μετά την επώδυνη ήττα της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την επανάσταση του Νοεμβρίου στη χώρα, που ανέτρεψε τη μοναρχία. Δημιουργήθηκε αρχικά από μέλη των ανώτερων οικονομικά και κοινωνικά τάξεων της πρώην Γερμανικής Αυτοκρατορίας: ευγενείς και αριστοκράτες, μεγάλοι γαιοκτήμονες (junkers), ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικού του Στρατού, επιχειρηματίες κα βιομήχανοι, ανώτατα κρατικά στελέχη. [11]

Τα κυριότερα αιτήματά του, - τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του - ήταν η επιστροφή στη μοναρχία, ριζική αναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης των Βερσαλιών και επιστροφή στη Γερμανία όλων των χαμένων περιοχών της.
Τη μέγιστη εκλογική απήχηση που έχει το κόμμα, τη συγκεντρώνει στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1924 - 20.5%, ενώ τον προηγούμενο χρόνο, το 1923 έφτασε το μάξιμουμ των 950.000 μελών.
Υπό την ηγεσία του Άλφρεντ Χούγκενμπεργκ, από το 1928 και μετά, το κόμμα περνάει σε πιο ακραίες θέσεις, προσπαθώντας να συναγωνιστεί το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, και έτσι να επιβιώσει στην πολιτική ζωή.
Από το 1930 και μετά, συμμετέχει σε κυβερνητικούς συνασπισμούς και μάλιστα συνδράμει στην κυβέρνηση του Αδόλφου Χίτλερ της 30ης Ιανουαρίου του 1933.[12]
Το Εθνικό Λαϊκό Κόμμα, αυτο- διαλύθηκε τον Ιούνιο του 1933, και ενσωματώθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό, αφού πρώτα πρόλαβε να "βοηθήσει" με τη συμμετοχή του, την εδραίωση της Ναζιστικής εξουσίας.

Σύντομο ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το «Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα» σχηματίστηκε τον Δεκέμβριο του 1918, μεσούσης της πολιτικής κρίσης της Γερμανίας, συνέπεια της οποίας ήταν η Νοεμβριανή Επανάσταση. Οι συντηρητικές δυνάμεις της χώρας, συγκεντρώθηκαν για να δημιουργήσουν έναν νέο πολιτικό φορέα, έτσι το νέο κόμμα "γεννήθηκε" από τη συγχώνευση προηγούμενων κεντροδεξιών κομμάτων, όπως το «Γερμανικό Συντηρητικό Κόμμα», το «Ελεύθερο Συντηρητικό Κόμμα», το «Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα» καθώς και ατόμων από αντισημιτικές και λαϊκιστικές ομάδες. Στην ιδρυτική συνδιάσκεψη ανακοινώθηκαν οι σκοποί και η ιδεολογία του κόμματος. Ανάμεσα στα άλλα τονίστηκε: «....Στο καινούριο κόμμα μας, στο οποίο φίλοι από όλα τα δεξιά κόμματα ενώθηκαν, δεν έχει παρελθόν και απορρίπτει οποιαδήποτε ευθύνη για το παρελθόν. Έχουμε μόνο παρόν, και Θεού θέλοντος, ένα ένδοξο μέλλον...αλλά... χωρίς Εβραίους!»[13]
Πρώτος πρόεδρος του κόμματος εξελέγη ο πρώην υπουργός οικονομικών του κρατιδίου της Πρωσίας, Oskar Hergt (1869-1967), ενώ άλλα σημαίνοντα μέλη ήταν ο στρατιωτικός -«Μέγας Ναύαρχος του Αυτοκρατορικού Στόλου» - Αlfred von Tirpitz (1849-1930), ο πολιτευτής, δημοσιογράφος και πραξικοπηματίας Wolfgang Kapp (1858-1922) και ο επιχειρηματίας και κατοπινός πρόεδρος του κόμματος Άλφρεντ Χούγκενμπεργκ Alfred Hugenberg (1865-1951).
Όταν η γερμανική βουλή κλήθηκε να γράψει το νέο Σύνταγμα, τον Φεβρουάριο του 1919, το DNVP, αντίθετο στην ιδέα ενός νέου Συντάγματος, περιορίστηκε στο να βγάζει λόγους υπέρ της επιστροφής στη συνταγματική μοναρχία του Κάιζερ Γουλιέλμου του Β',και λίγους μήνες μετά, όταν ήρθε στη Βουλή η συζήτηση για τη «Συνθήκη των Βερσαλιών» την καταψήφισε.

Με την ευκαιρία των ομοσπονδιακών εκλογών της 7ης Δεκεμβρίου του 1924 το κόμμα επανέλαβε τη βασική ιδεολογία του: "...Το κόμμα μας παραμένει όπως ήταν: Μοναρχικό αλλά και λαϊκό, Χριστιανο σοσιαλιστικό. Οι στόχοι μας παραμένουν οι ίδιοι: Γερμανικοί και Εθνικοί. Χρώματά μας παραμένουν το μαύρο, το άσπρο και το κόκκινο: Η αποφασιστικότητά μας είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Να δημιουργήσουμε μια Γερμανία, ελεύθερη από τον εβραϊκό έλεγχο και τη Γαλλική κυριαρχία, ελεύθερη από τις ίντριγκες του Κοινοβουλίου και την επιρροή του μεγάλου κεφαλαίου." [14]

Τα ποσοστά του κόμματος ανά κρατίδιο, στις εκλογές του 1924

Από το 1929 και μετά το κόμμα αρχίζει να συμπράττει με το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ. Η κοινή καμπάνια υπέρ του ΝΑΙ, στο δημοψήφισμα του 1929, οδήγησε στη βραχύβια σύμπραξη του Οκτωβρίου του 1931, και τη δημιουργία του «Μετώπου του Χάρτζμπουργκ». (Harzburger Front) [15] Τέλος, ο Άλφρεντ Χούγκενμπεργκ θα συμμετέχει στην κυβέρνηση του Χίτλερ, τον Ιανουάριο του 1933, ως υπουργός «Οικονομικών» αλλά και «Γεωργικής ανάπτυξης και Τροφίμων», χαρτοφυλάκια που θα κρατήσει για μερικούς μόνο μήνες. Πολλά στελέχη του DNVP εγκατέλειπαν το κόμμα για το πιο ισχυρό NSDAP, πράγμα που στο τέλος έκανε και ο ίδιος ο αρχηγός του. Το «Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα», απορροφήθηκε τελείως από το Εθνικοσοσιαλιστικό και στις 29 Ιουνίου του 1933, η ηγεσία με 56 ψήφους υπέρ και 4 κατά, αποφάσισε τη διάλυσή του.[16]


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Kitchen, Martin (2006), Europe Between the Wars: A Political History (Second έκδοση), Pearson Education, σελ. 249 
  2. ↑ Barth, Boris (2006), Genozid: Völkermord im 20. Jahrhundert : Geschichte, Theorien, Kontroversen, C. H. Beck, σελ. 176 
  3. ↑ Serge, Victor (2011), Witness to the German Revolution, Haymarket Books, σελ. 232 
  4. ↑ Gunlicks, Arthur B. (2011), Comparing Liberal Democracies: The United States, United Kingdom, France, Germany, and the European Union, iUniverse, σελ. 127 
  5. ↑ Ringer, Fritz K. (1990), The Decline of the German Mandarins: The German Academic Community, 1890–1933, University Press of New England, σελ. 201 
  6. ↑ Eric D. Weitz, Weimar Germany: Promise and Tragedy. (Princeton: Princeton University, 2007), 95–96.
  7. ↑ Jones, Larry Eugene· Retallack, James (1992). Introduction. Elections, Mass Politics and Social Change in Modern Germany: New Perspectives. Cambridge University Press. σελ. 11. 
  8. ↑ Stibbe, Matthew (2010). Germany, 1914–1933: Politics, Society and Culture. Pearson Education. σελ. 212. 
  9. ↑ Caldwell, Peter C. (1997), Popular Sovereignty and the Crisis of German Constitutional Law: The Theory & Practice of Weimar Constitutionalism, Duke University Press, σελ. 74 
  10. ↑ Caldwell, Peter C. (2008), The Citizen and the Republic in Germany, 1918–1935, Stanford University Press, σελ. 48 
  11. ↑ https://www.dhm.de/lemo/kapitel/weimarer-republik/innenpolitik/dnvp.html
  12. ↑ Hermann Beck: "The Fateful Alliance: German Conservatives and Nazis in 1933", εκδ. Berghahn Books, 2009, σελ. 50
  13. ↑ Lewis Hertzman: "The Founding of the German National People's Party (DNVP), November 1918-January 1919" στη "The Journal of Modern History, Volume 30, Issue #1, March 1958 σελ. 29-30.
  14. ↑ Hermann Beck: "The Fateful Alliance: German Conservatives and Nazis in 1933" εκδ. Berghahn Books, 2009, σελ. 43
  15. ↑ Το Μέτωπο του Χάρτζμπουργκ», ήταν μια ένωση των ακροδεξιών κομμάτων της περιόδου, που αντιτίθετο στην κυβέρνηση του καγκελάριου Χάινριχ Μπρύννινγκ, συντονίζοντας τις αντιπολιτευτικές τους δράσεις. Πήρε το όνομα από το μέρος που έγινε η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, τη λουτρόπολη Bad Harzburg
  16. ↑ John Leopold: "Alfred Hugenberg The Radical Nationalist Campaign against the Weimar Republic" εκδ. "Yale University Press", 1977 σελ. 162


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γερμανικό_Εθνικό_Λαϊκό_Κόμμα&oldid=9964781"